4. Grond, zand en goud

25 november 2014 - Palo Alto, California, Verenigde Staten

Oneindige suburbs doorkruis ik op weg van Berkeley naar Stanford. Keurige saaiige woonwijken met vrijstaande bungalows op krappe stukjes grond. Grond is prijzig in deze Bay Area. Af en toe een trailerpark, ja, er leven inderdaad heel wat mensen in het soort stacaravans dat ik vooral herken van televisie, van de huiszoekingen in Amerikaanse politieseries. De middenklasse heeft het wat breder dan bij ons, afgaande op hun huizen en auto's, maar de 'onderklasse' is beduidend groter dan bij ons, zo laat de straat zien. Veel hangmannen zie ik onderweg, werkloos en doelloos, maar wel opmerkelijk vaak met een vriendelijke groet naar mij als reisfietser. De meesten van hen zijn zwarten, pardon, ik bedoel natuurlijk Afro-Americans. Whites en Latino's zijn in de ondercategorie ondervertegenwoordigd.

Ik stop voor hamburgerlunch bij een Wendy's in een volkswijk van tja, hoe zou het hier heten in deze aaneenschakeling van steden en wijken en suburbs.Bij de balie doe ik mijn bestelling. De oudere dame verstaat mij niet, dus ik herhaal de bestelling. Dan roept ze er een collega bij, en begin ik te snappen waarom. De hamburgerverkoopmevrouw verstaat geen Engels, de jongere collega net genoeg om mijn bestelling te kunnen begrijpen. Ik had wel eens gelezen dat Spaans de tweede taal van dit land is, maar nu weet ik dat dat klopt. Deze Latinowijk spreekt kennelijk vooral Spaans.

Via een oneindig lange brug met fietspad naast de zesbaansweg word ik naar de overzijde van de zuidpunt van de Bay geleid. Dit moet het Silicon Valley- gebied zijn, het gebied van Google en Apple en Facebook en al die andere IT-bedrijven die de voorhoede vormen van de communicatief-technologische vooruitgang. In de laatste tien kilometer naar mijn hotel zie ik vooral pure rijkdom. Grote huizen met forse tuinen in lommerrijke wijken, alleen dure auto's op straat, geen daklozen of bedelaars. 

Dit is geen ZandVallei (Silicon = Silicium = hoofdbestandeel van zand = het geleidende materiaal in de microprocessors van je smartphone): dit is de GoudKust! 

Foto’s

1 Reactie

  1. K.:
    26 november 2014
    Ha Henk,
    Leuk, die verslagen uit de VS. Ik krijg er heimwee van. Ik heb me in Monterey ook verbaasd over de hoeveelheid hobo's of tramps of pechvogels of hoe dan ook...
    Jouw opmerking over hoe breed de middenklasse het heeft herken ik deels uit mijn tijd in Californië. Wat is het leven daar toch goed! Maar het duidt denk ik ook op verschillende definities van middenklasse (volgens Romney loopt dat door tot een jaarinkomen van 200.000 dollar, geen idee waar de meter voor hem begint, volgens onderstaand wikipedia pagina van 50-600.000 dollar huishoudinkomen!). De meeste hoogopgeleiden in de VS kunnen niet op een dermate grote voet leven (ook al is de cost of living lager).
    Zie ook
    http://californiawatch.org/dailyreport/professors-earn-far-more-stanford-university-california-9843 (uit 2011)
    en
    http://en.wikipedia.org/wiki/Educational_attainment_in_the_United_States#Income